Bożena Fabiani sięga do tradycji mitologicznej w europejskiej sztuce nowożytnej. Przybliża dorobek kultury klasycznej na przykładach malarstwa, a niekiedy także rzeźby. Pokazuje trwałość tradycji, ciągłość wątkĂłw, ktĂłre trafiły do sztuki głĂłwnie w okresie renesansu i zadomowiły się w niej na kilka następnych wiekĂłw. Wszystko po to, by ocalić choć cząstkę światowego dorobku malarstwa - bez znajomości mitologii nie można bowiem zrozumieć tysięcy obrazĂłw wchodzących w skład kanonu sztuki europejskiej. Jak pisze autorka: "Wyobraźnię GrekĂłw i Rzymian zaludniały tłumy najrozmaitszych duchĂłw - dobrych i złych - bĂłstw, bogĂłw, pĂłłbogĂłw, nimf, a wszystkie te istoty były w przekonaniu większości Ăłwczesnych realne i należało żyć z nimi w zgodzie.

Mitologia, przekazywana przez wieki z pokolenia na pokolenie, stała się żywą częścią religii i egzystencji tych ludzi. Kiedy dziś bierzemy do ręki mity greckie i rzymskie, traktujemy je jak każdy inny wyraz literatury pięknej, a naukowiec dodatkowo widzi w nich źrĂłdło historyczne. Ale dla starożytnych GrekĂłw i Rzymian opowieści o bogach zawarte w tych dziełach były czymś więcej niż literaturą, stanowiły w pewnym sensie wyznanie wiary. Poznawali je już jako dzieci podczas wysłuchiwania opowieści - Homera i innych autorĂłw recytowano przecież na placach - a także podczas świątynnych uroczystości, ktĂłre były ważną częścią ich religii".

Autorka omawia te mity, ktĂłrymi malarze inspirowali się chętnie i często, takie jak opowieść o Pigmalionie, krĂłlu Cypru, i jego ukochanej Galatei. Niekiedy także sięga do tych mniej znanych opowieści, do ktĂłrych możemy zaliczyć historię pięknej krĂłlewny Atalanty, ktĂłra wzbraniała się przed zamążpĂłjściem, a dla konkurentĂłw do swej ręki wymyśliła okrutne zawody.

Ta najbardziej znana książka Jana Parandowskiego zyskała kilkanaście wydań i od dawna pozostaje w kanonie lektur polskiej inteligencji. Mitologia należy do dzieł, z ktĂłrych, jak pisał Autor o pracach swego mistrza, wybitnego znawcy świata antycznego, Tadeusza Zielińskiego, "nie tylko można się czegoś nauczyć, ale można się też przy nich czymś stać". Czas nie naruszył autorytetu, jaki się w tej książce objawia, aże Parandowskiego pociągała starożytność dionizyjska - żywiołowa i zmysłowa, nawet niecierpliwi czytelnicy Mitologii przekonują się raz po raz, że dawka nieśmiertelności nie musi być dawką nudy.

Czy spełni się przekleństwo jednookiego Kiklopa rzucone na Odyseusza?
Opowiedziane przygody przenoszą nas w odległe czasy. Grecka cywilizacja jest jeszcze bardzo młoda. Bohaterowie są niepewni swojego losu. Przeżywają niesamowite, ale i niebezpieczne przygody. Mierzą się z mitycznymi stworami. Wędrują i toczą krwawe walki o nowe ziemie. Wybucha długa i okrutna wojna o najcudowniejszą kobietę na świecie Helenę. Gdy po 10 latach oblężenia, Troja nareszcie zostaje zdobyta, Bohaterski krĂłl Itaki Odyseusz może powrĂłcić do domu. Wraz z towarzyszami wypływa na okrętach do wytęsknionej ojczyzny. Od początku prześladuje ich zły los. Mieszkańcy mijanych krain bywają bardzo niebezpieczni i podstępni, a mściwy potwĂłr wypowiada słowa straszliwej klątwy.
Co Odyseusz zastanie w Itace? Czy ktoś jeszcze czeka tam na jego powrĂłt? Czy kiedyś skończy się rozłąka Odyseusza z synem i ukochaną Penelopą, a dawno zawiązane przyjaźnie przetrwają?